Denklem [2], daha yüksek frekanslarda daha fazla güç kaybolduğunu gösterir. Bu, Friis İletim Denkleminin temel bir sonucudur. Bu, belirli kazanımlara sahip antenler için enerji transferinin daha düşük frekanslarda en yüksek olacağı anlamına gelir. Alınan güç ile iletilen güç arasındaki farka yol kaybı denir. Başka bir şekilde söylenirse, Friis İletim Denklemi, yol kaybının daha yüksek frekanslar için daha yüksek olduğunu söyler. Friis İletim Formülünden elde edilen bu sonucun önemi yeterince vurgulanamaz. Bu nedenle cep telefonları genellikle 2 GHz'den daha düşük frekanslarda çalışır. Daha yüksek frekanslarda daha fazla frekans spektrumu bulunabilir, ancak ilişkili yol kaybı kaliteli alımı sağlamaz. Friss İletim Denkleminin bir başka sonucu olarak, sizden 60 GHz antenler hakkında soru sorulduğunu varsayalım. Bu frekansın çok yüksek olduğunu belirterek, yol kaybının uzun menzilli iletişim için çok yüksek olacağını söyleyebilirsiniz - ve kesinlikle haklısınız. Çok yüksek frekanslarda (60 GHz bazen mm (milimetre dalga) bölgesi olarak adlandırılır), yol kaybı çok yüksektir, bu nedenle yalnızca noktadan noktaya iletişim mümkündür. Bu, alıcı ve verici aynı odada ve birbirine baktığında gerçekleşir. Friis İletim Formülünün bir başka sonucu olarak, mobil telefon operatörlerinin 700 MHz'de çalışan yeni LTE (4G) bandından memnun olduğunu düşünüyor musunuz? Cevap evet: bu, antenlerin geleneksel olarak çalıştığı frekanstan daha düşük bir frekanstır, ancak Denklem [2]'den, yol kaybının da bu nedenle daha düşük olacağını not ediyoruz. Dolayısıyla, bu frekans spektrumuyla "daha fazla alanı kaplayabilirler" ve bir Verizon Wireless yöneticisi yakın zamanda buna tam da bu nedenle "yüksek kaliteli spektrum" adını verdi. Yan Not: Öte yandan, cep telefonu üreticileri kompakt bir cihaza daha büyük dalga boyuna sahip bir anten takmak zorunda kalacaklar (daha düşük frekans = daha büyük dalga boyu), bu nedenle anten tasarımcısının işi biraz daha karmaşık hale geldi!